Ouren
Parochiekerk van Sint-Petrus en Paulus in Ouren
De kerk, bekend als "Sint-Petruskerk", valt aan de buitenkant op met zijn gebogen koepel boven het achthoekige koor. Dit gebouw uit het midden van de 18e eeuw staat tegenover de zware westtoren, waarvan de kern blijkbaar van romaanse oorsprong is. De ingang met ronde bogen wordt voorafgegaan door een lage hal met een glas-in-loodraam. Het baadt de kerk met zijn romaanse sporen en rococo-versieringen in een eigentijds licht, zonder in disharmonie te zijn met het interieur.
De kerk, gewijd aan de twee prinsen van de Apostelen, wordt gekenmerkt door haar ligging boven de Ourvallei. Vanwege de zware herfst- en winterstormen werden er aan de noordkant geen glas-in-loodramen geplaatst. De bijzondere charme van deze witte kerk aan de rand van het bos moet keer op keer dieven en criminelen hebben aangetrokken, die een kruis met cherubijnen, engelen en heiligenfiguren stalen. De in Ouren geboren broeder Josef Belling van de benedictijnenabdij Maria Laach maakte een grote engel en de replica's aan de buitenkant boven de deur en de sacristie. Een hoge graftombe in de kerk met een liggende afbeelding van een ridder van Ouren ontbreekt sinds de tweede helft van de 19e eeuw. De talrijke grafstenen die de vloer van het koor bedekten, ontbreken ook.
Het beeld van de heilige Jozef komt uit de voormalige slotkapel van de heren van Ouren, die in de 12e eeuw werden genoemd in documenten van de abdij van Prüm en Trier. Het werd aangepast toen het werd overgebracht naar de dorpskerk en met goede bedoelingen in verband gebracht met de school van Peter Paul Rubens.
De schelpversieringen op twee 18e-eeuwse wijwaterstenen lijken op die in de kerk in Weweler. Wapenstenen in de westelijke muur herdenken 17e-eeuwse verjaardagen van de familie von Ouren. Een bijzondere plaats op het kerkhof wordt ingenomen door het kruis en de grafsteen met apocalyptische engel van de priester Carl-Josef Velden, die tot ver buiten Ouren in hoog aanzien stond als geestelijk adviseur.
Bron: Kerken en kapellen in Oost-België door Freddy Derwahl en Johannes Weber
DAAR WAS EENS... HET KASTEEL VAN DE HEREN VAN OUREN
De rotspunt bood een uitstekende locatie met een goed uitzicht op de omgeving en was gemakkelijk te verdedigen.
Deze plek was waarschijnlijk al bewoond in de pre-Romeinse tijd. Het beleefde echter zijn hoogtijdagen in de middeleeuwen onder de Heren van Ouren. Zij stamden uit een van de edelste en belangrijkste families van de Eifel. Ze hadden een ankerkruis in hun wapen.
De familie van de Heren van Ouren werd voor het eerst genoemd in 893, maar de naam komt pas vaker voor in de 11e eeuw. Waarschijnlijk stond er toen al een kasteel, maar zeker in de 12e eeuw. Schriftelijke bronnen bewijzen de invloed van de Heren van Ouren tot in Luxemburg. Er zijn bronnen die aangeven dat de “Buerg Fiels” (Larochette in het Groothertogdom Luxemburg) in de 12e eeuw eigendom was van de Heren van Ouren.
Het kasteel veranderde door de eeuwen heen vaak van eigenaar. Na te zijn verwoest, werd het twee keer herbouwd: in 1535 en 1615. De reconstructies van deze periodes, waarin het kasteel werd omgebouwd tot paleis, kunnen gedeeltelijk archeologisch worden gedocumenteerd.
Er zijn nog steeds sporen van een heersende familie van Ouren uit de 17e eeuw: de wapenstenen van het echtpaar Giltingen/von Tavigny zijn te zien in de Sint-Pieterskerk in Ouren. De laatst bekende kasteelheer was Karl August von Dobbelstein aan het einde van de 18e eeuw.
Aan het begin van de 19e eeuw stonden er nog een paar gebouwen overeind, maar het kasteel zelf was al onbewoond. In 1845 en 1846 werden de overblijfselen op een openbare veiling verkocht nadat het in 1794 door Franse revolutionaire troepen was verwoest. Burgers uit de dorpen in de regio kochten schoorsteenmantels, vloertegels en dergelijke op de veiling. Delen van het kasteel werden blijkbaar ook gebruikt in huizen in de buurt. Hierdoor is er vandaag de dag bijna niets meer over van het eens zo indrukwekkende kasteel.
Rittersprung
Once upon a time there was a robber baron who fell in love with the wife of the knight of Ouren. The robber baron thus hatched a plan by which he could win the pretty knight’s wife for himself. His decision was made: the mistress in Ouren is yours – and an escape plan has been drawn up. In order to prevent a possible pursuit, the horse was re-shod, whereby the horseshoes, in order to mislead the pursuers, were put on in the wrong direction so that the remaining track led in exactly the opposite direction.
Het Europa Monument
In de zuidelijke uitlopers van de Oostkantons en in de gemeente Burg-Reuland, een kilometer onder het dorp Ouren, stuiten wandelaars op het Europese Monument, waar de Ribbach en de Our samenvloeien. Bij deze driehoek komen het grondgebied van Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en België samen. De grens loopt dwars door het midden van de Our en de Ribbach.
Op de Algemene Vergadering van de Toeristenvereniging in 1967 stelde Georg WAGNER, voorzitter van de Vereniging Eifel en Ardennen, parlementslid en voorzitter van de Kamer van Luxemburg, de oprichting van een Europees monument in deze driehoek voor.
In 1972 werd het gebied aangekocht en notarieel erkend door de gemeenten Arzfeld / FRG, Heinerscheid / LUX en Burg-Reuland. In een park dat op 22 oktober 1977 werd ingehuldigd, werden vijf indrukwekkende megalieten opgericht die de landen symboliseren die op dat moment deel uitmaakten van de Europese Gemeenschap.
De vier landenstenen komen uit Frankrijk, Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en België.
NL 
EN 
DE 
FR