Ouren
Parochiekerk van Sint-Petrus en Paulus in Ouren
De kerk, bekend als "Sint-Petruskerk", valt aan de buitenkant op met zijn gebogen koepel boven het achthoekige koor. Dit gebouw uit het midden van de 18e eeuw staat tegenover de zware westtoren, waarvan de kern blijkbaar van romaanse oorsprong is. De ingang met ronde bogen wordt voorafgegaan door een lage hal met een glas-in-loodraam. Het baadt de kerk met zijn romaanse sporen en rococo-versieringen in een eigentijds licht, zonder in disharmonie te zijn met het interieur.
De kerk, gewijd aan de twee prinsen van de Apostelen, wordt gekenmerkt door haar ligging boven de Ourvallei. Vanwege de zware herfst- en winterstormen werden er aan de noordkant geen glas-in-loodramen geplaatst. De bijzondere charme van deze witte kerk aan de rand van het bos moet keer op keer dieven en criminelen hebben aangetrokken, die een kruis met cherubijnen, engelen en heiligenfiguren stalen. De in Ouren geboren broeder Josef Belling van de benedictijnenabdij Maria Laach maakte een grote engel en de replica's aan de buitenkant boven de deur en de sacristie. Een hoge graftombe in de kerk met een liggende afbeelding van een ridder van Ouren ontbreekt sinds de tweede helft van de 19e eeuw. De talrijke grafstenen die de vloer van het koor bedekten, ontbreken ook.
Het beeld van de heilige Jozef komt uit de voormalige slotkapel van de heren van Ouren, die in de 12e eeuw werden genoemd in documenten van de abdij van Prüm en Trier. Het werd aangepast toen het werd overgebracht naar de dorpskerk en met goede bedoelingen in verband gebracht met de school van Peter Paul Rubens.
De schelpversieringen op twee 18e-eeuwse wijwaterstenen lijken op die in de kerk in Weweler. Wapenstenen in de westelijke muur herdenken 17e-eeuwse verjaardagen van de familie von Ouren. Een bijzondere plaats op het kerkhof wordt ingenomen door het kruis en de grafsteen met apocalyptische engel van de priester Carl-Josef Velden, die tot ver buiten Ouren in hoog aanzien stond als geestelijk adviseur.
Bron: Kerken en kapellen in Oost-België door Freddy Derwahl en Johannes Weber
DAAR WAS EENS... HET KASTEEL VAN DE HEREN VAN OUREN
The rocky ledge offered an excellent location with a good view of the surrounding area and was easy to defend.
This spot was probably already inhabited in pre-Roman times. However, it experienced its golden age in the Middle Ages under the Lords of Ouren. They came from one of the most noble and important families of the Eifel. In their coat of arms they had an anchor cross.
The family of the Lords of Ouren is mentioned for the first time in 893, but the name appears more frequently only in the 11th century. Probably a fortress stood there already at that time, but certainly in the 12th century. Written sources prove the influence of the Lords of Ouren as far as Luxembourg. Thus, there are sources that suggest that the “Buerg Fiels” (Larochette in the Grand Duchy of Luxembourg) was in the possession of the Lords of Ouren in the 12th century.
Over the centuries, the castle changed its owners frequently. It was rebuilt twice after destructions: in 1535 and in 1615. The reconstructions of these periods, during which the castle was transformed into a chateau, are partly archaeologically provable.
There are still traces of a ruling family from Ouren from the 17th century: the coat of arms stones of the couple von Giltingen/von Tavigny can be seen in St. Peter’s Church in Ouren. They show the year 1625. The last known lord of the castle was Karl August von Dobbelstein in the late 18th century.
At the beginning of the 19th century, several buildings were still standing, but the castle itself was already uninhabited. In 1845 and 1846 its remains were sold by public auction after it had been destroyed by French revolutionary troops in 1794. Citizens from villages all over the region bought at auction mantelpieces, floor tiles and such. Parts of the chateau were apparently also used in houses in the immediate surroundings. As a result, there is hardly anything left of the once imposing manor today.
Rittersprung
Once upon a time there was a robber baron who fell in love with the wife of the knight of Ouren. The robber baron thus hatched a plan by which he could win the pretty knight’s wife for himself. His decision was made: the mistress in Ouren is yours – and an escape plan has been drawn up. In order to prevent a possible pursuit, the horse was re-shod, whereby the horseshoes, in order to mislead the pursuers, were put on in the wrong direction so that the remaining track led in exactly the opposite direction.
Het Europa Monument
In de zuidelijke uitlopers van de Oostkantons en in de gemeente Burg-Reuland, een kilometer onder het dorp Ouren, stuiten wandelaars op het Europese Monument, waar de Ribbach en de Our samenvloeien. Bij deze driehoek komen het grondgebied van Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en België samen. De grens loopt dwars door het midden van de Our en de Ribbach.
Op de Algemene Vergadering van de Toeristenvereniging in 1967 stelde Georg WAGNER, voorzitter van de Vereniging Eifel en Ardennen, parlementslid en voorzitter van de Kamer van Luxemburg, de oprichting van een Europees monument in deze driehoek voor.
In 1972 werd het gebied aangekocht en notarieel erkend door de gemeenten Arzfeld / FRG, Heinerscheid / LUX en Burg-Reuland. In een park dat op 22 oktober 1977 werd ingehuldigd, werden vijf indrukwekkende megalieten opgericht die de landen symboliseren die op dat moment deel uitmaakten van de Europese Gemeenschap.
De vier landenstenen komen uit Frankrijk, Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en België.
NL 
EN 
DE 
FR