De burcht
Het kasteel van Reuland is een van de mooiste en grootste kasteelruïnes in de Ardennen. De huidige ruïnes zijn slechts een klein deel van het vroegere kasteel. De enorme muren die eens de voorburcht omsloten en tot in de vallei van de Ulft reikten, zijn verdwenen. De muren die er nu nog staan, herbergden ooit de woning van de heerlijkheid Reuland. Waar nu nog slechts de ruïnes van het kasteel over zijn, hadden de Romeinen al een fort gebouwd. De Franken maakten er een koninklijk kasteel van. In die tijd woonden koningen niet in een vaste woonplaats zoals nu, maar trokken zij door het land en namen zij verschillende kastelen als hun residentie. Karel de Grote verbleef ook een tijd op het kasteel in Reuland. Na de dood van Karel de Grote werden het kasteel en de omgeving eigendom van de familie Burgrave. Aangezien het kasteel in 882 en 961 reeds door de Noormannen en de Hongaren was verwoest, werd het herbouwd met zeer sterke torens en stevige muren om verdere wreedheden te voorkomen. De grote toren (donjon) staat er al sinds de 10e eeuw , de kleine toren direct naast de ingang is nog ouder. De funderingsmuren dateren uit de Romeinse tijd.
Wie woonde hier? Een dappere familie bewoonde het kasteel: de Heren en Graven van Reuland. Zij gaven ook hun naam aan het dorp en de gemeente. De Reulanders werden beschouwd als loyaal en trouw. Zij namen deel aan vele kruistochten en verwierven overal onsterfelijke roem. Ze maakten altijd deel uit van de entourage van de keizer. Waarschijnlijk de beroemdste Reulander was Dietrich von Reuland. Hij nam deel aan de 3e kruistocht van koning Barbarossa. Vanwege zijn dapperheid kreeg hij de bijnaam "de Leeuw". Hij stierf de heldendood in de slag bij Akko in Jeruzalem, nadat hij het leger naar de overwinning had geleid.
Met de dood van Arnold von Reuland eindigde de Reuland-lijn in 1313. Het kasteel en zijn landerijen gingen over in het bezit van de graven van Blankenheim. Deze graven verkochten later alles aan Johann de Blinde, graaf van Luxemburg. Na zijn dood droeg hij alles over aan zijn zoon Wenzel I. die op zijn beurt alles naliet aan zijn zoon Wenzel II. In 1384 schonk Wenceslaus II het kasteel Reuland als leengoed aan zijn adviseur Edmund von Engelsdorf en benoemde hem tot erfelijk kamerheer van het hertogdom Luxemburg en het graafschap Chiny. Sinds die tijd zijn de Heren van Reuland altijd erfelijke kamerheren van deze landen geweest. Er bestaat nog steeds een populaire legende dat de sleutel van het kasteel van Reuland ook de poorten van Luxemburg-stad opent.
De beroemdste dynastie "von Pallandt" is sinds 1410 in het bezit van kasteel Reuland, en zij regeerden in kasteel Reuland gedurende meer dan 200 jaar. In de 16e eeuw veranderden zij het versterkte kasteel in een representatieve zetel van de macht. Het was nu een kasteelachtig complex met tuinen en vijvers. De laatste van deze dynastie was Balthasar von Pallandt, die in 1623 overleed. Zijn vrouw Elisabeth von Mylendonk, gravin van Drachenfels en vrouwe van Meidrich aan de Nederrijn, was reeds in 1614 overleden. Deze twee vonden hun laatste rustplaats in de kerk van Reuland. Hun zwart marmeren tombe staat er nog steeds.
Toen Ottilia von Pallandt in 1666 overleed, waren er geen nakomelingen meer, en zo werd de echtgenoot van Balthasars kleindochter, graaf Johann von Berghes, de nieuwe landsheer van Reuland. Toen ook de lijn Berghes zonder kinderen eindigde, ging het kasteel terug naar Luxemburg, dat het nu liet besturen door een beheerder. Hij vluchtte toen de Franse troepen het kasteel volledig verwoestten in de loop van de Franse Revolutie.
Tegen die tijd was het kasteel al volledig verwoest en twee keer herbouwd. Deze keer werd het echter in 1804 vrijgegeven voor de sloop. De ruïnes en de bijbehorende eigendommen gingen over naar de familie Mayeres van Reuland, die ze later aan de gemeente schonk. In 1901 en 1902 nam de Pruisische Rijnprovincie de oude muren over en voerde enkele restauratie- en beveiligingswerkzaamheden uit. Sinds 1923 is het kasteel eigendom van de Belgische staat. Sinds 1988 wordt het kasteel geleidelijk gerestaureerd. Vandaag is het eigendom van de Duitstalige Gemeenschap en staat het op de monumentenlijst.
De geschiedenis van het kasteel wordt uitvoerig uit de doeken gedaan in het informatiepaviljoen van het kasteel, dat nog gedeeltelijk bestaat uit de muren van het woongebouw uit de jaren 1625-1648.
Visit Wallonia with VISITWallonia.be
Ontdek het ecotoerisme in Wallonië, met uitjes die het landschap en het erfgoed van Wallonië in de kijker zetten, zoals een bezoek aan de ruïnes van kasteel Burg-Reuland. Met de VISITWallonia.be Pass, die gratis en online toegankelijk is, kunt u de activiteiten en accommodaties in en rond de regio verkennen en tegelijkertijd zoveel mogelijk informatie krijgen. Er gaat echter niets boven contact opnemen met de dienstverlener via de contactgegevens op het platform voordat je op reis gaat, om te profiteren van reisadvies. Deze tool is compatibel met smartphones en elke Belgische internetprovider, en een papieren versie van deze pas is verkrijgbaar bij de bureaus voor toerisme in Wallonië. Het doel van dit soort initiatieven is om het toerisme in Wallonië te promoten voor nieuwkomers in Burg-Reuland en de rest van de regio. Het zorgt voor een positieve sociale, ecologische en culturele dynamiek.
St. Stephanus parish church of Burg-Reuland
De zorgvuldig gerenoveerde kerk in Burg-Reuland maakt indruk op bezoekers met zijn uniforme uiterlijk, waarbij het witgelakte hoofdaltaar met zijn vergulde ornamenten meteen in het oog springt. De mensa is versierd met een hart omstrengeld met doornen en wordt bekroond door een kruis met engelen en lijdensinstrumenten. De vrijstaande figuren van Sint Stefanus en Sint Eligius zijn te vinden op de basisstukken van de reconstructie. De nieuwe altaartafel toont een afbeelding van de patroonheilige St. De twee zijaltaren zijn gewijd aan de Maagd Maria en Sint Jozef.
The chapel in “Rullant” was first mentioned in 1213 in a document by the Benedictine abbot Alard from Stavelot-Mamedy and in 1336 it was called the “Chapel of Our Lady in the Ulftal” and was later also dedicated to St. Stephen, on whose feast day a market was held. The chapel originally belonged to the higher-lying St. Hubertus parish of Weweler.
Familiewapens en grafstenen verwijzen naar belangrijke stichtingen en mecenassen. Het hooggraf van Balthasar von Pallant (+ 1625) en Elisabeth von Millendonck (+ 1614) is een van de meest opmerkelijke artistieke monumenten in Oost-België en is het onderwerp van talrijke kunsthistorische studies. Sinds de bouw van een zijbeuk in 1912 bevindt het zich in de eerste westelijke arcadeverdieping, nadat het een eeuw eerder uit elkaar werd gehaald en in de noordelijke muur van de kerk werd ingemetseld. Zelfs op klaarlichte dag ligt het in een gedempt licht en verleent het de kerk een stille pracht. De sarcofaag is gemaakt van Belgisch leisteenmarmer en heeft een afdekplaat met een bas-reliëf van de figuren van het echtpaar die rusten in gebed, hun handen gekruist voor hun borst.
Aan de wapenriem van de ridder hangt een sleutel als teken van de erfelijke kamerheer van Luxemburg; aan zijn voeten liggen handschoenen en een helm. De vrouw draagt een opvallende molensteenkraag en een mantel gemaakt van bontelementen. Glanzende en matte afwerkingen wisselen elkaar af. Opschriften aan de zijkanten van het hoofd en de voeten bevatten de persoonlijke gegevens van de twee doden en verschillende familiewapens.
Bron: Kerken en kapellen in Oost-België door Freddy Derwahl en Johannes Weber
Huis von Orley
Het voormalige kasteelhuis onder de kerk is een imposant huis dat werd gebouwd voor de familie Van Orley, zoals blijkt uit de bekroning van de ingang met het wapenschild en de datum. Het huis heeft een brede, harmonieuze gevel van gepleisterde breuksteen. Alle omlijstingen van de openingen zijn rechts van leisteen, waarbij het barokke deurkozijn met het bovenlicht bijzonder smaakvol is versierd. De kelders van het gebouw en de open haard in de keuken, de schoorsteenmantel en de lambrisering dateren waarschijnlijk uit een eerder gebouw.
Bergkapel
This plastered quarry stone house was built in 1902 by the architect Wilhelm Kloss. The decorative elements of the terracotta and white-colored front facade are particularly eye-catching. They are typical elements of Art Nouveau (women and men masks, garlands and plant motifs). This art movement breaks with the frozen forms of historicism and draws its inspiration from the forms of nature: flowing lines, arches, waves and arabesques. This is how floral ornaments become extremely popular.
No other house of this type is known in the southern part of the German-speaking Community.
Het treinstation Burg-Reuland
Op 04 november 1889 werd de spoorlijn van ruim 23 km tussen Lommersweiler en Troisvierges (L) geopend. Deze lijn maakte deel uit van de verbinding tussen Aken (D) en Luxemburg, die liep via St.Vith en Burg-Reuland. Een bijzonder hoogtepunt van de openingsfestiviteiten was de wedloop tussen de postkoets en de locomotief van de openingstrein. De laatste trein reed door Burg-Reuland in 1962. Sindsdien heeft de natuur de spoorlijn heroverd en sinds 2003 biedt zij wandelaars en fietsers een unieke omgeving als een eersteklas fiets- en wandelpad.
MUSEUM BURG-REULAND
Von-Orley-Straße, 24, Burg Reuland, 4790 Burg-Reuland
Local History Museum
In the museum you can see many objects that were once part of life in the countryside. All the articles that were used in the house, in agriculture, as well as in already forgotten professions, citizens provided as a loan to be able to put themselves back into the good old days.
Life and Evolution
We are in the local region on a soil formed by marine deposits on the southern beach of the Stavelot-Hohes-Venn Massivs 395 million years ago.
This was in the geological age of the upper Lower Devonian.
Here, at the southern edge of the Stavelot-Hohes-Venn Massif, was a subtropical shallow sea with partly marshy coastal areas.
Some of the rich and diverse life of that time has been preserved as fossils!
Een reis door het verleden
Om de traditie van huisnamen in Burg-Reuland te behouden, werd het project "Een stap in het verleden" gelanceerd.
Een huis is meer dan een constructie van materialen; het is een thuis voor mensen. Een straatnaam met een huisnummer kan een gebouw registreren, maar een huisnaam weerspiegelt de geschiedenis en het unieke karakter van een pand. Huisnamen zijn altijd gebruikt om huizen en hun bewoners aan te duiden en ze blijven vaak bestaan, zelfs als de eigenaar verandert. Huisnamen hebben vaak eeuwenoude wortels en verwijzen naar de naam of voornaam van een vorige eigenaar, het beroep dat ze uitoefenden of de veldnaam.
NL 
EN 
DE 
FR